Скандал з беларускай лёгкаатлеткай Крысцінай Ціманоўскай на Алімпіядзе ў Японіі скончыўся тым, што спартсменка запрасіла палітычны прытулак у Польшчы. Выбар у якасці краіны пражывання менавіта Польшчы азначае заяўку на палітычную кар'еру. Аператары беларускага крызісу на Захадзе ўпарта шукаюць беларусам новага апазіцыйнага лідэра наўзамен апазіцыянераў, якія даўно перасталі натхняць прыхільнікаў на барацьбу з Лукашэнкам. У гэтай працы з'яўляюцца самыя нечаканыя праекты: такія, як Ціманоўская.
Нараджэнне новага сімвала беларускай апазіцыі пачалося з таго, што ў разгар Алімпійскіх гульняў у Токіа лёгкаатлетка Крысціна Ціманоўская публічна абурылася рашэннем беларускіх спартыўных чыноўнікаў прымусіць яе бегчы дыстанцыю, да якой яна не рыхтавалася. Спартсменка апублікавала ў сацыяльных сетках відэазварот, у якім абвінаваціла кіраўніцтва зборнай Беларусі па лёгкай атлетыцы ў тым, што па іх віне не дапусцілі да дыстанцыі маладых спартсменак і зараз патрабуюць ад яе, Ціманоўскай, удзельнічаць у дадатковым забегу.
Відэа хутка разышлося па інтэрнэце і спарадзіла скандал. Нацыянальны алімпійскі камітэт Беларусі вырашыў адхіліць Ціманоўскую ад Алімпіяды. Падставай быў названы нездавальняючы нервова-псіхалагічны стан спартсменкі.
Ціманоўская ў адказ звярнулася да сусветнай супольнасьці з просьбай аб дапамозе, заявіўшы, што яе хочуць сілай дэпартаваць у Беларусь і там падвергнуць расправе за тое, што асмелілася выказвацца ў сацыяльных сетках.
«Я прашу Міжнародны алімпійскі камітэт аб дапамозе, на мяне ціснуць, і яны спрабуюць вывезці мяне з краіны без маёй згоды. Таму я прашу МАК (Міжнародны алімпійскі камітэт - заўв. RuBaltic.Ru) ўмяшацца », - заклікала бягуння.
Пасля гэтага сітуацыя пачала імкліва палітызавацца. На абарону Ціманоўскай выехалі супрацоўнікі МЗС Японіі. Спартыўныя чыноўнікі і дыпламаты сабраліся ў аэрапорце Токіа, каб не даць дэлегацыі Беларусі гвалтоўна вывезці лёгкаатлетку дадому.
Ціманоўская звярнулася ў японскую паліцыю з просьбай абараніць яе ад роднай краіны і заявіла, што будзе прасіць палітычны прытулак. Адразу некалькі еўрапейскіх краін выказалі гатоўнасць прадаставіць ёй такі прытулак. Пасля непрацяглага роздуму Ціманоўская абрала з гэтых краін Польшчу.
Гэты выбар - ключавы і вызначальны.
Польшча як краіна палітычнага прытулку азначае, што лёгкаатлетцы прапанавалі заняцца палітычным актывізмам, і Ціманоўская гэтую прапанову прыняла.
У іншым выпадку яна б не згубіла магчымасці пераехаць у любую іншую з прапанаваных краін, дзе якасць жыцця - вышэй за польскую. Аднак менавіта Польшча прафесійна займаецца ўзнаўленнем ў новых пакаленнях беларускай апазіцыі. Польшча запускае новыя палітычныя праекты па Беларусі і дае працу тым беларусам, што жадаюць прафесійна заняцца барацьбой з Лукашэнкам і стаць апазіцыйнымі актывістамі.
Калі Крысціна Ціманоўская абрала для палітычнага прытулку Польшчу (яе муж, дарэчы, адразу ж збег з Беларусі на Украіну), то, мабыць, менавіта ў палітыцы яна хоча капіталізаваць 15 хвілін сусветнай славы, якія дасталіся ёй. Гэтая слава робіць яе запатрабаванай для той жа Польшчы, якой трэба якімі заўгодна шляхамі падтрымліваць увагу замежнай аўдыторыі да сітуацыі ў Беларусі і сваёй працы па падтрымцы беларускага пратэсту. Хоць дурнінай гарлапаніць, што і прарабіў нядаўна ў Еўрапарламенце адзін польскі рэжысёр.
Зрэшты, згуляць сваю партыю ў гульні вакол беларускай лёгкаатлеткі паспяшалася не адна Польшча.
Найбуйнейшыя заходнія СМІ і з дзесятак еўрапейскіх сталіц паспяшаліся скарыстацца грубым пралікам беларускіх чыноўнікаў, каб лішні раз дыскрэдытаваць Беларусь, нагадаўшы ўсім, хто прызабыў, што гэтая краіна - «апошняя дыктатура Еўропы».
Бо пралік відавочны. Публічную істэрыку скандальнай бягунні нельга было падсвятляць абуранай інфармацыйнай кампаніяй на беларускім дзярж. ТБ. Публічна істэрыку трэба было праігнараваць, роўна як і актыўнасць, якую разгарнулі вакол відэазвароту Ціманоўскай апазіцыйныя інтэрнэт-рэсурсы. Тады б гэтая актыўнасць ня выйшла за межы змагарской тусоўкі і не прыцягнула міжнароднай увагі.
У адказ на скандал з Ціманоўскай трэба было адразу сур'ёзна пагаварыць, ціха і выразна папярэдзіўшы яе аб наступствах сваіх паводзін. Пры такім развіцці падзей навапаказаная апазіцыянерка хуценька б выпусціла новы відэазварот - з выбачэннямі за нястрыманасць.
Ператрэніравалася, маўляў, на Алімпіядзе, псіханула, з кім не бывае? А змагары, якія спрабуюць выкарыстоўваць яе нервовы зрыў у сваіх палітычных мэтах - мярзотнікі і правакатары.
Аднак беларускія функцыянеры так не спрацавалі і падставіліся.
Характэрна, з якім энтузіязмам ўсе паспяшаліся гэты промах выкарыстаць.
Краіны ЕС кінуліся навыперадкі прапаноўваць Ціманоўскай палітычны прытулак, асноўныя заходнія СМІ - пісаць жахлівыя апавяданні, у якіх Беларусь паўстала краінай-канцлагерам, больш страшным за КНДР. Радавая гісторыя пра тое, як удзельніка нацыянальнай зборнай па стане здароўя знялі з Алімпіяды і вяртаюць на радзіму, ператварылася ў эпас аб расправе таталітарнай дзяржавы над чалавекам.
Такі магутны іміджавы ўдар па Беларусі многае павінен сказаць тым у Мінску, хто ўсё яшчэ спадзяецца, што ў адносінах з Захадам яшчэ можа нешта наладзіцца.
У адносінах з Лукашэнкам у Захаду і гаворкі быць не можа ні пра якія кампрамісы: любая магчымасць, якая адкрываецца, любая слабіна Беларусі імгненна выкарыстоўваецца для таго, каб біць па ёй наводмаш і з адцягам.
Беларусам ўзмоцнена шукаюць прывабную альтэрнатыву «апошняму дыктатару Еўропы». Канчаткова надакучыла унылая Ціханоўская - паспрабуем баявую і спартыўную Ціманоўскую. Нават лёгкаатлетка, якая лаецца з трэнерамі ў «Інстаграме» - працоўны кандыдат у «нацыянальныя лідэры», калі пастаўлена задача любымі шляхамі змяніць уладу ў Беларусі.