Беларускія пратэсты паскоранымі тэмпамі спрабуюць загнаць у стандартную рамку постсавецкай «каляровай рэвалюцыі», калі «змена рэжыму» ажыццяўляецца сіламі радыкальнага нацыяналізму з мэтай геапалітычнага развароту краіны прэч ад Расіі. Пратэстантам заднім лікам падсоўваюць ў лідэры беларускіх нацыяналістаў, арганізатары беспарадкаў распаўсюджваюць у мэсанджарах антырасійскія фэйкі, да пратэстаў спрабуюць прымазацца ўсходнееўрапейскія русафобы. Калі сітуацыя ў Беларусі ўвойдзе ў каляіну "каляровай рэвалюцыі", то наступным этапам будуць снайперы ў цэнтры Мінска.
Акцыі пратэсту ў Беларусі пачынаюць раздражняць сваіх польска-прыбалтыйскіх каардынатараў геапалітычнай нейтральнасцю. Удзельнікі шэсцяў і мітынгаў падкрэсліваюць расійскім журналістам, што яны не антырасійскія, у Расіі гэта бачаць і з насцярожаным аптымізмам адзначаюць, што пакуль што гэта не майдан. Ва ўсякім разе - не майдан ў сэнсе "хто не скача, той маскаль”.
Гэта і раз'юшвае. Заходнім суседзям трэба, каб пратэсты ў Беларусі аформіліся менавіта ў майдан. З усімі вынікаючымі. Каб Расія і апазіцыйная частка беларусаў сталі адзін для аднаго ворагамі.
У апошнія дні менавіта ў гэтым кірунку пратэстантам ўзмоцнена прамываюць мазгі.
Па-першае, кіруючыя беспарадкамі тэлеграм-каналы пачалі распальваць у сваёй аўдыторыі сацыяльную варожасць. Асноўная ўвага на мітынгах у падтрымку Лукашэнкі скіраваная на людзей, якія прыходзяць на гэтыя мітынгі са сцягамі СССР, Беларускай ССР і георгіеўскай стужкай. Маўляў, усё зразумела: уладу ў Беларусі падтрымліваюць «ватоўкі», «саўкі» і «агенты Крамля», якія гатовыя прадаць Радзіму Пуціну, таму што мазгі інфікаваныя «імперскай прапагандай». У той час як супраць улады ў Беларусі - маладыя прагрэсіўныя еўрапейцы, якія павінны быць на правільным баку гісторыі і па кроплі выціскаць з сябе «спадчыну акупацыі».
Па-другое, другі тыдзень плодзяцца фэйкі пра тое, што Расія ўжо душыць пратэстныя акцыі. Тэлеграм-канал Nexta, які вядзецца з Варшавы, ў першыя ж дні беспарадкаў выдаў дэзу, што людзей на беларускіх вуліцах збівае расійскі АМАП. Неўзабаве ён гэтую дэзу абверг, але яе да таго часу паспела агучыць як канчатковую праўду лаўрэат Нобелеўскай прэміі па літаратуры Святлана Алексіевіч.
Зараз з'яўляюцца такія ж ўкіды, што да заходніх межаў Беларусі сцягваюцца не беларускія, а расійскія войскі.
Па-трэцяе, пратэстнаму электарату падсоўваюць ў лідэры нацыянал-радыкалаў і заходніх грантаедаў.
Маецца на ўвазе, што, мітынгуючы супраць Лукашэнкі і самавольства сілавікоў, жыхары Мінска і іншых гарадоў Беларусі мітынгуюць за «Каардынацыйны савет па трансферы ўлады ў Беларусі», які складаецца з беларускіх нацыяналістаў - замежных агентаў. Зрынуўшы Лукашэнку, яны павінны перадаць уладу людзям, пра існаванне якіх раней нават не чулі і не падазравалі, што гэта - іх лідэры.
Па-чацвёртае, у Беларусь спрабуюць прарвацца заходнія «ястрабы» - русафобы. Літоўскіх палітыкаў за апошні тыдзень ужо двойчы разгортвалі на беларускай мяжы, але яны ўсё роўна спадзяюцца ўлезці без мыла ў суседнюю краіну.
Жаданне наведаць Беларусь зараз выказала цэлая дэлегацыя літоўскага Сейма. Што ім так карціць туды залезці? Пратачыцца ў Беларусь трэба, каб расказаць ўдзельнікам пратэстаў пра салідарнасць з імі, выступіць на іх мітынгах, выказаць падтрымку ад імя НАТА і Еўрасаюза, сказаць што-небудзь не толькі супраць Лукашэнкі, але і супраць Крамля. Бо выступы з трыбуны замежных палітыкаў былі характэрнай рысай кіеўскага майдана.
Беларускі пратэст хочуць аформіць у стандартную постсавецкую «змену рэжыму», калі дзяржаўны пераварот ажыццяўляецца метадамі «каляровай рэвалюцыі» дзеля геапалітычнага развароту прэч ад Масквы.
Калі гэта атрымаецца зрабіць, то далей палітычную сітуацыю ў Беларусі будуць вызначаць два фактары: крывавыя правакацыі і нацыяналісты. Па меры таго, як пратэсты будуць радыкалізавацца, значнасць апошніх будзе нарастаць. Умераных і часцяком нават прарасійскіх удзельнікаў масавых акцый будуць пераконваць змірыцца з прысутнасцю ультрас у сваіх шэрагах.
Ліберальных кіяўлян, якія забяспечвалі масавасць сталічнага майдана, пераканалі вельмі хутка. Спярша яны апраўдваліся, што да рэвалюцыі заўсёды ліпне шмат бруду. Потым сталі падтрымліваць метады і казаць, што нехта ж павінен рабіць у рэвалюцыі брудную працу: біць жалезнай арматурай АМАП. Потым змірыліся і з ідэалогіяй ультраправых. Потым нешта казаць супраць гэтай ідэалогіі стала непрыстойна ва ўласным ліберальным крузе.
Пратэстуючых беларусаў ужо паставілі на гэты шлях.
Яны ўсталі на плошчах пад бел-чырвона-белымі сцягамі нацыяналістаў, а цяпер ім падсоўваюць у якасці правадыроў выцягнутых з нафталіну русафобаў.
Калі беларусы не захочуць ісці далей і развучваць антырасійскія крычалкі, то для гэтага ёсць інструмент правакацый, у якіх тыя ж тэлеграм-канал Nexta і Святлана Алексіевіч будуць вінаваціць расійскі спецназ.
У Кіеве за тры месяцы, пакуль працягваўся майдан, пратэстную актыўнасць акуратна падагравалі, калі яна ішла на спад. То выкрадалі журналістку, то збівалі актывіста «аўтамайдану». За ўсім гэтым, вядома, стаяла «крывавая ўлада», а за «крывавай ўладаю» - Масква.
У Мінску спіраль гвалту будуць раскручваць сапраўды гэтак жа, і на піку супрацьстаяння ў цэнтры беларускай сталіцы стануць працаваць снайперы.
Так было яшчэ у Вільні 13 студзеня 1991 года. З тых часоў Літоўская дзяржава стварыла цэлы рэпрэсіўны апарат, каб захаваць сваю галоўную таямніцу. Яна саджае ў турмы і ламае здароўе людзей, якім хапае адвагі сцвярджаць, што ў вырашальную ноч барацьбы за выхад са складу СССР па абаронцам Віленскай тэлевежы стралялі снайперы, а змагары за незалежнасць Літвы загінулі не ад гусеніц савецкіх танкаў, а ад правакацыі уласных лідэраў.
Пры гэтым Літва гатовая навучыць сваім метадам “будаўніцтва нацыі" беларусаў. У тым ліку таму літоўскія дзеячы так ірвуцца хоць пудзілам, хоць тушкай пралезці ў Беларусь.