Мінабароны РФ эвакуіравала з Афганістана грамадзян Украіны заадно з грамадзянамі Расіі і краін-саюзніц па Арганізацыі дамовы калектыўнай бяспекі (АДКБ). Гэтую навіну ўражліва дапаўняюць навіны папярэдняя і наступная: сама Украіна эвакуацыю сваіх грамадзян сарвала, прадаўшы самалёт на бок, а некаторыя з украінцаў на расійскіх самалётах бегчы з Кабула адмовіліся. Сітуацыя цягне на паўнавартасную мадэль новай знешняй палітыкі Расіі: падтрымліваць прарасійскіх замежных грамадзян, а русафобы хай выжываюць як ведаюць са сваімі недзеяздольнымі дзяржавамі.
«25 жніўня па даручэнні прэзідэнта Расійскай Федэрацыі Уладзіміра Пуціна Міністрам абароны РФ генералам арміі Сяргеем Шайгу арганізавана эвакуацыя самалётамі ваенна-транспартнай авіяцыі з тэрыторыі Ісламскай Рэспублікі Афганістан больш за 500 грамадзян Расійскай Федэрацыі, дзяржаў - членаў АДКБ (Беларусі, Кіргізіі, Таджыкістана, Узбекістана) і Украіны », - паведаміла ў сераду прэс-служба Міністэрства абароны РФ.
Ваеннае ведамства Расіі падкрэсліла, што ўсім эвакуіраваным, уключаючы ўкраінцаў, былі прадастаўлены пітная вада, гарачае харчаванне, коўдры і медыцынская дапамога.
Гэтая навіна выдатна адцяніла скандал вакол «згону» украінскага самалёта, які на самай справе не сагналі, а перакупілі, каб ён перавозіў не украінцаў на Украіну, а іранцаў у Іран.
МЗС Украіны раніцай 24 жніўня паведаміла, што 22 жніўня самалёт, прызначаны для эвакуацыі грамадзян Украіны, «фактычна скралі» узброеныя згоншчыкі, і ён вылецеў у Іран «з невядомай групай пасажыраў на борце, замест таго каб вывезці ўкраінцаў».
Праз пару гадзін МЗС Украіны само сябе абвергла. МЗС Украіны хлусіць - сказала МЗС Украіны.
«Захопленых украінскіх самалётаў у Кабуле ці дзе-небудзь яшчэ няма. Інфармацыя пра захоплены самалёт, якую тыражуюць некаторыя СМІ, не адпавядае рэчаіснасці », - заявіў афіцыйны прадстаўнік знешнепалітычнага ведамства Алег Ніколенка, каментуючы словы свайго начальніка, намесніка міністра замежных спраў Яўгена Еніна.
Праз яшчэ пару гадзін, нарэшце, высветлілася ганебная праўда. Самалёт, на самай справе, ніхто не зганяў - яго перакупілі. Мясцовыя бізнесмены з багатай ісламскай абшчыны хазарэйцаў падкупілі экіпаж, і ўкраінскі самалёт, замест таго, каб эвакуіраваць украінцаў у Кіеў, павёз шыітаў ў Тэгеран.
Для паўнаты разумення карціны застаецца дадаць, што выявілася ўся гэтая ганьба 24 жніўня ў дзень 30-гадовага юбілею абвяшчэння незалежнасці Украіны.
І хлусня ўкраінскага МЗС, і яго абвяржэнне самога сябе, і той факт, што эліту з элітаў - афіцэраў авіяцыі, на Украіне ў крытычны момант можна проста перакупіць. Дамовішся з імі па суме - і яны махнуць рукой на выратаванне суайчыннікаў.
Эвакуацыя Расіяй украінцаў з Кабула на такім фоне набыла зусім асаблівы сэнс. Грамадзян Украіны замест «ненькі», якая іх кінула, ратуе «краіна-агрэсар», з якой Украіна, па яе ж словах, ужо сем гадоў вядзе вайну не на жыццё, а на смерць.
Уся вышэйпералічаная ганьба патухла для Кіева побач з гэтай мегаганьбай. Невыпадкова на наступны дзень у СМІ прайшла інфармацыя, што на самой справе ўкраінцы адмовіліся бегчы з Афганістана самалётамі Мінабароны Расіі. Хай лепш талібы (забароненая ў Расіі тэрарыстычная арганізацыя - заўв. RuBaltic.Ru) глоткі ім перарэжуць, чым быць абавязанымі клятым маскалям!
Праз яшчэ нейкі час з'явілася інфармацыя, што частка ўкраінцаў на расійскія рэйсы ўсё ж прыйшла, а астатнія, у асноўным звязаныя з дзяржаўнай і дыпламатычнай службай, аддалі перавагу спадзявацца, што Радзіма ўсё ж прышле за імі борт да таго, як іх ўзарвуць.
Сітуацыя складваецца настолькі цікавая, што натхняе да маштабных высноў.
У Афганістане фактычна была паказаная аптымальная мадэль знешняй палітыкі Расіі: падтрымліваць прарасійскіх замежных грамадзян, якія просяць Маскву аб дапамозе, і прадастаўляць русафобам выжываць, як ведаюць, са сваімі недзеяздольнымі дзяржавамі.
Новая міжнародная рэальнасць ўсё больш выразна сведчыць, што ёсць дзяржавы сапраўдныя, якія выконваюць усе функцыі дзяржавы, уключаючы першасныя - забеспячэнне жыцця і бяспекі сваіх падданых. І ёсць геапалітычная шушара, краіны-фікцыі, якія быццам бы маюць герб, сцяг, гімн, войска, дыпламатаў, міністраў і іншыя атрыбуты дзяржаўнасці, але па факце дзяржавамі не з'яўляюцца.
Да такіх адносяцца постсавецкія лімітрофы, якія аддзяляюць Расію ад Захаду. Псеўдаэліты гэтых краін не здольныя годна адказаць ні на адзін сур'ёзны гістарычны выклік. Пераадолець міграцыйны крызіс, уладкаваць дзяржаўную мяжу, перамагчы эпідэмію - яны на ўсё гэта слёзна просяць дапамогі ў Заходняй Еўропы і ЗША, таму што самі справіцца не ў стане.
Толькі дапамога ўвесь час спазняецца, калі наогул прыходзіць, таму што ў "старэйшых братоў" сваіх праблем хапае.
І чым далей, тым больш жыхары лімітрофаў, якія яшчэ не эмігравалі, усведамляюць, што іх цацачныя дзяржавы - несапраўдныя.
Ва ўладзе ў іх - лялькі, якія могуць толькі паўтараць, як заведзеныя, пра «стрымліванне Расіі», і падымаць рукі на самітах ААН і Еўрасаюза за антырасійскія рэзалюцыі.
Між тым, у эпоху пераменаў, якой, безумоўна, з'яўляецца сённяшняя глабальная турбулентнасць, фактарам выжывання становіцца наяўнасць у цябе за спіной сапраўднай, а не кардоннай дзяржавы. Такой, што вышле за сваімі людзьмі самалёт, капітана якога не перакупяць у палёце.
Расія, што там пра яе не гавары, такой дзяржавай з'яўляецца. Ёй хопіць рэсурсаў забяспечыць бяспеку не толькі сваіх грамадзян, але і грамадзян іншых дзяржаў, калі яны папросяць выратаваць іх жыцці.
Але толькі калі самі папросяць. А калі там такія грамадзяне, якія хутчэй задушацца, чым папросяць «Мордар» аб дапамозе, то і на здароўе - хай душацца.