Найбольш вострая фаза міграцыйнага крызісу пройдзена, і можна падвесці яго папярэднія вынікі для Беларусі, якая аказалася ў эпіцэнтры падзей.
Краіны "трэцяга свету" адна за адной адмяняюць авіязносіны з Рэспублікай Беларусь. У перспектыве гэта павінна прывесці да зніжэння прытоку мігрантаў на ўсходнія межы Еўрасаюза. Найбольш вострая фаза міграцыйнага крызісу пройдзена, і можна падвесці яго папярэднія вынікі для Беларусі, якая аказалася ў эпіцэнтры падзей.
Беларусь стала інструментам у еўрапейскіх палітычных гульнях
У Мінску разлічвалі, што прыток нелегальных мігрантаў на мяжу ЕС зноў зробіць Беларусь удзельнікам еўрапейскай палітыкі, бо з беларускім кіраўніцтвам будуць змушаныя размаўляць. У рэальнасці Беларусь аказалася не суб'ектам, а аб'ектам палітыкі.
Скопішча мігрантаў на мяжы Еўропа ўвогуле і Польшча ў прыватнасці ўспрынялі не як пагрозу, а як магчымасць, і пачалі выкарыстоўваць беларускую тэму ў сваіх палітычных гульнях.
Найперш гэта тычыцца Польшчы, якая адказала на паток нелегалаў рыторыкай у духу «Айчына ў небяспецы» і кінула на беларускую мяжу салдат і ваенную тэхніку. Такой неадэкватнай рэакцыяй польская ўлада дабіваецца павелічэння сваіх рэйтынгаў унутры краіны і ўмацавання пазіцый у Еўрапейскім саюзе.
І тую, і іншую задачу Варшава рэалізуе. Рэйтынг кіруючай партыі «Права і справядлівасць» расце на мігранцкіх дрожджах, а «старыя еўрапейцы» прызнаюць каштоўнасць Польшчы як абаронцы Еўропы ад «пагрозы з Усходу», хаця пяць гадоў таму наракалі палякам на адмову ад размяшчэння нелегальных мігрантаў. Цяпер урад Германіі заяўляе, што Польшча прымальнымі сродкамі абараняе мяжу ЕС, і немцы павінны прыйсці на дапамогу палякам.
Беларусь у гэтых "высокіх" польска-нямецкіх адносінах не цікавіць ні палякаў, ні немцаў. Яна - фактар, які дазваляе кіраваць двухбаковым канфліктам. Варшава адцягвае ўвагу ЕС ад тэмы санкцый супраць Польшчы, Германія аднаўляе ўплыў на Польшчу, адпраўляючы палякам на беларускую мяжу нямецкіх вайскоўцаў.
Беларусь, такім чынам, аказваецца інструментам еўрапейцаў у іх унутраных гульнях.
Новыя санкцыі ЕС супраць Мінска? Магчымасць умацаваць абваленую летась з-за каранавіруса «еўрапейскую салідарнасць». Брытанскія вайскоўцы ля межаў Беларусі? Магчымасць Вялікабрытаніі нагадаць аб сваёй прысутнасці ў еўрапейскіх справах пасля выхаду з ЕС.
Афіцыйны Мінск у такой сітуацыі - гэта футбольны мяч, які перакідваюць адзін аднаму ўсе палітычныя гульцы.
Еўропа не прымае дыялогу з Лукашэнкам
Непрыхаваная мэта беларускай улады - выйсці на прамы дыялог з Захадам. Прадстаўнікі Мінска ў кожным сваім выступленні падкрэсліваюць, што міграцыйны крызіс не можа быць урэгуляваны без супрацоўніцтва з прадстаўнікамі Беларусі.
У Мінску дамінуе перакананасць, што кантакты еўрапейцаў з уладамі Беларусі будуць азначаць прызнанне легітымнасці прэзідэнта Лукашэнкі, у якой Захад яму адмовіў пасля прэзідэнцкіх выбараў 2020 года.
Праблема ў тым, што Захад адмовіў Лукашэнке ў легітымнасці не ў жніўні 2020 года, а з самага пачатку яго прэзідэнцтва, таму што «Бацька» і ўся Беларусь у тым выглядзе, у якім ён яе стварыў за чвэрць стагоддзя, для яго непрымальныя ў прынцыпе.
Непрацяглыя перыяды, калі ЗША і ЕС у гэтыя чвэрць стагоддзя ішлі на кантакты з Мінскам, былі абумоўлены планамі звяржэння "апошняга дыктатара Еўропы" шляхам стварэння ў Беларусі інфраструктуры для "дэмакратычнай рэвалюцыі". Пры гэтым размовы аб тым, што Лукашэнка і Беларусь - роўня Заходняму свету, і з імі магчымы дыялог, як з роўнымі, не было нават тады.
Атрымліваецца, зараз беларускае кіраўніцтва прыкладае адчайныя намаганні, каб вярнуцца да той зневажальнай сітуацыі, калі пасол ЕС у Беларусі «тапіла» за беларускую апазіцыю, завышаючы колькасць няўзгодненых акцый «змагараў» у Мінску.
На першы план выйшаў саюз Беларусі з Расіяй
Акалічнасць, на якую мала хто звярнуў увагу. Апошнія некалькі гадоў Аляксандр Лукашэнка ў размове з Захадам указваў на тое, што Беларусь - суверэнная незалежная краіна, якую трэба аддзяляць ад Расіі.
На піку крызісу адносін з Захадам Лукашэнка выступае перад еўрапейцамі як саюзнік Расіі, асабліва ўпіраючы на "братэрскія" адносіны з Пуціным і ядзерны парасон Расіі, пад якім знаходзіцца Беларусь.
Саюз Беларусі з Расіяй ва ўсёй гэтай гісторыі выйшаў на першы план. У тым ліку і для Захаду: канцлер Германіі Ангела Меркель тэлефануе наконт мігрантаў у Маскву, а не ў Мінск, і замест перамоваў з Лукашэнкам прапануе перамовы з Пуціным, які затым будзе перадаваць словы еўрапейцаў «малодшаму брату».
Судзячы па рэакцыі прадстаўнікоў Мінска, на такую схему згодзен і Лукашэнка. Саюзная дзяржава з Расіяй на паверку - аснова асноў палітыкі Беларусі.