Узброеныя сілы Беларусі не ўяўляюць сур'ёзнай пагрозы для польскага войска. Пра гэта паведаміў Вальдэмар Скшыпчак, былы камандуючы сухапутнымі сіламі і экс-намеснік міністра абароны Польшчы. Паводле слоў генерала, у выпадку вайны "сам-насам" Мінск упадзе ўсяго за тры дні, а беларусы будуць сустракаць інтэрвентаў як вызваліцеляў ад рэжыму Лукашэнкі. Радавых палякаў, мяркуючы па каментарах да інтэрв'ю Скшыпчака, гэтая ідэя не радуе: яны раяць генералу апранаць мундзір і адпраўляцца ваяваць з Лукашэнкам самастойна.
У сваёй краіне генерал Скшыпчак - фігура вядомая. Яго без перабольшання можна назваць адным з найбольш вядомых ваенных дзеячаў сучаснай Польшчы. З 2006 па 2009 гады ён камандаваў сухапутнымі войскамі краіны, затым быў дарадцам і намеснікам міністра абароны (на апошняй пасадзе адказваў за самы адказны ўчастак працы - узбраенне і мадэрнізацыю войска).
Акрамя таго, у 2005 годзе менавіта Скшыпчак узначальваў шматнацыянальную дывізію "Цэнтр - Поўдзень", якая дзейнічала ў Іраку.
У апошні час бравы генерал часта выступае ў ролі ваеннага эксперта.
Напрыклад, нядаўна ён спрагназаваў зыход магчымага вайсковага сутыкнення Польшчы з «апошняй дыктатурай Еўропы».
13 лістапада выданне Wiadomości апублікавала матэрыял пад крыклівым загалоўкам: «Моцныя словы генерала Скшыпчака. "Тры дні і ў нас ёсць Беларусь"».
«Для таго, каб узнік канфлікт, павінны здарыцца дзве рэчы. Пуцін павінен цвёрда падтрымаць Лукашэнку, а Лукашэнка павінен выкарыстоўваць зброю. Але, на маю думку, гэтага не адбудзецца, таму што Беларусь занадта слабая. (…) У выпадку вайны без падтрымкі Пуціна гэта тры дні, і ў нас ёсць Беларусь».
Ход думак Скшыпчака выглядае крыху нелагічным. Чаму б Лукашэнке не выкарыстоўваць зброю, калі яго цвёрда падтрымае Пуцін?
У гэтым выпадку можна не звяртаць увагу на тое, што "Беларусь занадта слабая", бо за спіной у яе ёсць моцны, надзейны і агрэсіўны, як мяркуюць у Польшчы, саюзнік.
Акрамя таго, адкрытым застаецца пытанне, як генерал Скшыпчак разлічыў тэрміны заканчэння вайсковай кампаніі. Чаму Беларусь упадзе менавіта за тры дні? Чым абумоўлена яе слабасць і няздольнасць доўга супраціўляцца пераўзыходзячым сілам суперніка?
Пра гэта польскі генерал не расказвае, але літаральна тры месяцы таму за яго адказаў партал Defence24, які перыядычна публікуе каментары таго ж Скшыпчака. Аўтары публікацыі з ім салідарныя: ніякай небяспекі для Варшавы войска Лукашэнкі само па сабе не ўяўляе. Яно малалікае, яму не хапае баявой тэхнікі, з 1200 танкаў на хаду нібы знаходзяцца толькі 300.
Тая ж сітуацыя з артылерыяй, бронетранспарцёрамі і баявымі машынамі пяхоты.
«Пасля распаду СССР Беларусі дасталася вялізная колькасць узбраенняў і ваеннай тэхнікі. У наш час выкарыстоўваецца толькі невялікая іх частка. (…) З ваеннага пункту гледжання беларускія войскі не ўяўляюць сабой патэнцыйную пагрозу, здольную нанесці паражэнне польскім узброеным сілам падчас магчымых баявых дзеянняў», - рэзюмуе Defence24.
Сцэнары развіцця падзей у выпадку ваеннага канфлікту Варшавы і Мінска - гэта тэма асобнай размовы, якая заслугоўвае паўнацэннага даследавання. Некаторыя эксперты, напэўна, гатовыя абвергнуць залішне аптымістычныя прагнозы Скшыпчака.
З іншага боку, у патэнцыйнай вайне «сам-насам» (калі вынесці за дужкі Расію і НАТА), шанцы Польшчы адназначна выглядаюць пераважней.
Яна сапраўды пераўзыходзіць суседнюю краіну па колькасці асабістага вайсковага складу і ў выпадку неабходнасці можа мабілізаваць на парадак больш навабранцаў, чым Беларусь. Кіруючая польская партыя "Права і справядлівасць" надае падкрэслена вялікую ўвагу пытанням нацыянальнай бяспекі (пад яе кіраўніцтвам праходзіць найбуйнейшая ў сучаснай гісторыі краіны ваенная рэформа).
Не варта здзіўляцца, што прадстаўнікі Варшавы настроены гэтак аптымістычна. Пэўныя падставы ў іх для гэтага ёсць.
Здзіўдяе іншае: генерал Скшыпчак чамусьці ўпэўнены, што падчас польскай інтэрвенцыі ў Беларусі падымецца народнае паўстанне супраць рэжыму Лукашэнкі.
Гэта значыць, палякі будуць не ворагамі, а «вызваліцелямі». Ды і вайны як такой не будзе: усяго толькі лёгкі шпацыр, які завершыцца вялікім балем з нагоды інаўгурацыі Святланы Ціханоўскай. Або любога іншага персанажа, якога пераможцы паны захочуць пасадзіць на беларускі прастол.
Сваімі прагнозамі Вальдэмар Скшыпчак пацвярджае мудрасць выслоўя, якое прыпісваюць Гегелю: "Гісторыя вучыць чалавека таму, што чалавек нічому не вучыцца з гісторыі". У 1941 годзе на беларускую зямлю, як вядома, ужо прыходзіў адзін вядомы "вызваліцель". Таксама спадзяваўся, што ягоная інтэрвенцыя выкліча народны бунт супраць Сталіна і ўлады камуністаў.
Аналогіі з 1939 годам выглядаюць не менш яскрава: менавіта Польшча стала першай ахвярай вайны, якую сама ж падбухторвала. Генерал Скшыпчак аддае перавагу не ўзгадваць аб гэтым.
Але радавым палякам варта аддаць належнае - ідэя вайны з Беларуссю відавочна прыйшлася ім не па душы. Пад публікацыяй выдання Wiadomości, якое цытуе Скшыпчака, пераважаюць негатыўныя каментары.
Некаторыя з іх варта працытаваць.
«На вайну няхай ідзе ўрад, абраны гасударам, раз ён даводзіць да такога становішча. Спадар Матэуш, у вас ёсць вопыт, вы так шмат гаварылі аб сваім доблесным мінулым».
«Генерал, апранайся ў мундзір і ідзі тры дні ваяваць, палякаў у гэта не ўблытвай».
"Так, мы бяжым змагацца за заходнія карпарацыі і працоўныя месцы для ўкраінцаў у Польшчы".
«Узброеныя Сілы Беларусі, як сухапутныя войскі, так і ВПС, лепш абсталяваныя, чым польскія войскі. Калі б не дай Бог адбылася вайна, то Мінск за 8-10 дзён змог бы заняць Рэспубліку. На дапамогу НАТА разлічваць нельга».
«У першы дзень мы б увайшлі ў Беларусь, але на трэці дзень мы б ужо беглі за Одэр».
Не факт, што гэтыя каментары адлюстроўваюць рэальныя грамадскія настроі ў Польшчы. Але правяраць прагнозы генерала Скшыпчака на ўласнай шкуры відавочна захочуць нямногія.
А кіруючай польскай партыі самы час задумацца, як адаб'ецца на яе рэйтынгу той факт, што радавыя палякі сёння вымушаныя задумвацца пра перспектывы рэальнай вайны з Беларуссю.